Βασικές αρχές νοσηλευτικής-Ι
Μαυροματίδης Κώστας
Δ/ντής Νεφρολογικού Τμήματος Κομοτηνής, 13.01.2013
Κάθε φάρμακο που χορηγείται υποδορίως πρέπει να φτάνει στο υποδόριο. Υποδορίως γίνεται λ.χ. η ινσουλίνη, η ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους, η ερυθροποιητίνη κ.ά. Για να γίνει σωστά η ένεση αυτή θα πρέπει η κατεύθυνση της βελόνας να είναι κάθετη προς το δέρμα, ειδάλλως δε φθάνει στο υποδόριο. Όσον αφορά στο σημείο του κορμού που θα πρέπει να γίνεται αυτό δεν έχει σημασία, διότι μπορεί να γίνει στους γλουτούς, τους μηρούς, την κοιλιά (οπουδήποτε), τους βραχίονες κ.ά
Η τοποθέτηση ενός κυστικού καθετήρα είναι βασική ιατρική πράξη, ωστόσο θεωρείται ότι μπορεί να γίνεται και από νοσηλευτές ή μάλλον επιβάλλεται να γίνεται από νοσηλευτές σε γυναίκες (χωρίς να έχω καταλάβει γιατί συμβαίνει αυτό). Βέβαια δεν έχει τόσο σημασία ποιος βάζει τον καθετήρα, όσο το αν τοποθετείται άσηπτα (οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός που τον τοποθετεί). Και επειδή δεν είμαι βέβαιος γι’ αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι κάθε επαφή του καθετήρα με μολυσμένο αντικείμενο (χέρια, περιγεννητική χώρα), έχει τον κίνδυνο να μεταφέρει στον ασθενή μικρόβια, τα οποία μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες (<10) θα εκδηλώσουν μία πυελονεφρίτιδα, η οποία για βαριά πάσχοντες και ηλικιωμένους μπορεί να είναι και θανατηφόρος
Οι ενδομυϊκές ενέσεις (αυτές που γίνονται στους γλουτούς γίνονται σε συγκεκριμένο σημείο (άνω έξω τεταρτημόριο του γλουτού) και κάθετα για να μη τσιμπηθεί κατά λάθος το ισχιακό νεύρο, το οποίο περνάει από τα έσω τεταρτημόρια. Ένα τέτοιο λάθος μπορεί να ταλαιπωρήσει έναν ασθενή για πολύ μεγάλο διάστημα, αλλά ακόμη και να του αφήσει μόνιμη αναπηρία
Τα three way που χρησιμοποιούνται σε γραμμές παροχής υγρών σε ασθενείς αποτελούν μέρος των γραμμών και όταν είναι πολλαπλά θα πρέπει να ηπαρινίζονται για να μη βουλώσουν. Η διαδικασία αυτή πρέπει να γίνεται άσηπτα και όχι να πιάνουμε το three way με τα χέρια μας (χωρίς δηλαδή γάντια) και να το ηπαρινίζουμε, θέτοντας τον ασθενή σε κίνδυνο λοίμωξης
Όταν θέλουμε να κάνουμε μία ένεση ή να παρακεντήσουμε μία φλέβα, γνωρίζουμε ότι αποστειρώνουμε την περιοχή με αντισηπτικό. Αυτό για να δράσει στην περιοχή χρειάζεται από 1-3 λεπτά, διότι τόσα χρειάζονται για να εξουδετερώσει κάθε είδος μικροοργανισμού (εξάλλου γι’ αυτό το λόγο γίνεται και όχι για να καθαρίσει απλά η περιοχή). Αυτό είναι απαραίτητο, διότι αλλιώς η περιοχή θα έχει μικρόβια και υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης του ασθενούς
Όταν ο γιατρός ζητάει να δούμε ούρα ασθενούς για οξόνη, ποτέ δεν παίρνουμε ούρα από τον ουροσυλλέκτη. Αυτά τα ούρα είναι παλιά και πιθανά να μην είναι ίδια με τα φρέσκα που παρέχονται από τον καθετήρα. Διότι υπάρχει περίπτωση πριν 2 ώρες να υπήρχε οξόνη και τώρα να μην υπάρχει, οπότε η διαχείριση του ασθενούς θα είναι διαφορετική
Όταν μας δίνουν εντολή να κάνουμε μία ένεση (κυρίως ενδοφλέβια), επιλέγουμε τη φύσιγγα και την ελέγχουμε 2 και 3 φορές αν είναι πράγματι αυτή. Διότι πολλές φορές γίνονται λάθη, τα οποία μπορεί να είναι και μοιραία. Ειδικότερα λάθη με φύσιγγες ασβεστίου και Κ+ μπορεί να συμβούν (εξαιτίας του ονόματος), με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο ο ασθενής
Αν σας δοθεί κάποια εντολή και δεν έχετε καταλάβει ακριβώς τι ακριβώς σας ζήτησαν, είναι προτιμότερο να ξαναρωτήσετε για να διευκρινιστεί ακριβώς η οδηγία, διότι κάθε λάθος αντίληψης μπορεί να είναι μοιραίο για τον ασθενή