Διάφορες τρέχουσες οδηγίες και νέα (Doctor’s Guide-II)
Τον Ιούνιο του 2010 δημοσιεύθηκε στο Lancet πολυκεντρική μελέτη (INTERSTROKE study) που διερεύνησε τα 10 σημαντικότερα αίτια (90%) αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων (ΑΕΕ). Περιέλαβαν 6000 άτομα (3000 με ΑΕΕ και 3000 μάρτυρες) από 22 χώρες, η οποία άρχισε το 2007 και τελείωσε το 2010
Οι ερευνητές κατέληξαν ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για ΑΕΕ επί υπάρξεως αυξημένης αρτηριακής πίεσης, σε καπνιστές, παίζει ρόλο ο λόγος περιμέτρου μέσης-γοφών, η δίαιτα, η φυσική δραστηριότητα, τα λιπίδια του ορού, η ύπαρξη σακχαρώδη διαβήτη, η λήψη αλκοόλ, το στρες και η κατάθλιψη, όπως και καρδιακές διαταραχές. Οι παράγοντες αυτοί ευθύνονταν για το 90% των περιπτώσεων. Βεβαίως βρέθηκε ότι η αρτηριακή υπέρταση ήταν ο σημαντικότερος ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για ΑΕΕ, αφού σχετίζονταν με αυξημένο κίνδυνο για ΑΕΕ 2,5 φορές πάνω απ’ αυτούς που δεν είχαν ιστορικό υψηλής αρτηριακής πίεσης. Οι καπνιστές είχαν 2 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για ΑΕΕ σε σύγκριση με μη καπνιστές
www.docguide.com/news/content.nsf/news/852576140048867C85257746004DEC9E
Είναι παραδοσιακά γνωστό ότι με την μικρολευκωματινουρία διαγιγνώσκεται πρώιμα η διαβητική νεφροπάθεια. Ωστόσο η βλάβη των ποδοκυττάρων αρχίζει πριν την εμφάνιση της μικρολευκωματινουρίας. Οι Shuchita Sharma (Jacobi Medical Center, Bronx, New York) και συν. μελέτησαν 12 ασθενείς με διαβήτη (9 χωρίς μικρολευκωματινουρία, 2 με μικρολευκωματινουρία και ένα με μακρολευκωματινουρία) και 9 φυσιολογικά άτομα ως ομάδα ελέγχου
Όπως αναμένονταν ποδοκύτταρα δεν βρέθηκαν στα ούρα των φυσιολογικών μαρτύρων. Ωστόσο όλοι οι ασθενείς με διαβήτη (και αυτοί χωρίς μικρολευκωματινουρία) είχαν ποδοκύτταρα στα ούρα. Αυτό που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η ποδοκυττουρία των διαβητικών χωρίς μικρολευκωματινουρία και κατέληξαν ότι η ποδοκυττουρία αποτελεί πρωιμότερο δείκτη της διαβητικής νεφροπάθειας από την μικρολευκωματινουρία
www.docguide.com/news/content.nsf/news/852576140048867C8525770A0081D993
Γυναίκες με καρκίνο μαστού χρειάζονται συχνά αντικαταθλιπτικά (paroxetine-Seroxat, Noprilex, Paroxetine), ενώ λαμβάνουν ταυτόχρονα και ταμοξιφένη, οπότε διαπιστώθηκε ότι αυξάνει ο κίνδυνος για θάνατο (δημοσιεύτηκε στο BMJ)
Βέβαια οι ερευνητές δεν υπαινίχθηκαν να διακοπεί η ταμοξιφαίνη στις ασθενείς, ούτε ότι η παροξιταίνη μόνη της ότι επηρεάζει την πορεία της νόσου. Απλά ότι αυτή είναι μία κατάσταση όπου η παροξιταίνη επηρεάζει την αποτελεσματικότητα της ταμοξιφαίνης.
Για την ακρίβεια η ταμοξιφαίνη για να είναι αποτελεσματική στον καρκίνο του μαστού πρέπει να μετατραπεί σ’ έναν μεταβολίτη (ενδοξιφένη-endoxifen) από το ήπαρ. Ωστόσο κάποια φάρμακα παρεμβαίνουν στη διαδικασία αυτή. Τα αντικαταθλιπτικά (ιδιαίτερα η παροξιταίνη) είναι ιδιαίτερης σημασίας επειδή χρησιμοποιούνται συχνά από τις γυναίκες αυτές και μάλιστα για μεγάλο διάστημα
Μελετήθηκαν 2430 γυναίκες άνω των 66 χρόνων με καρκίνο μαστού που λάμβαναν ταμοξιφαίνη από το 1993-2005. Περίπου το 30% απ’ αυτές λάμβαναν και αντικαταθλιπτικά η παροξιταίνη (ήταν το συχνότερα χρησιμοποιούμενο). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χρήση της παροξιταίνης μαζί με ταμοξιφαίνη σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για θάνατο από τον καρκίνο του μαστού
www.docguide.com/news/content.nsf/news/852576140048867C852576C6006A86F5
Οι ηλικιωμένοι με χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D φαίνεται να έχουν μείωση της κρίσης, της μάθησης και της μνήμης σε μία περίοδο 6 μηνών που μελετήθηκαν (12ο τεύχος Archives of Internal Medicine 2010).
Υπολογίζεται ότι το 40-100% των ηλικιωμένων στις ΗΠΑ και Ευρώπη .έχουν έλλειψη βιταμίνης D, η οποία σχετίζεται με κατάγματα, ποικίλες χρόνιες νόσους και θανάτους. Η βιταμίνη D πιθανά να βοηθά στην πρόληψη της εκφύλισης του εγκεφαλικού ιστού κατέχοντας ρόλο στο σχηματισμό του νευρικού ιστού, διατηρώντας τα επίπεδα του ασβεστίου στον οργανισμό ή καθαίροντας το β-αμυλοειδές.
Οι David J. Llewellyn, από το University of Exeter, της Αγγλίας και οι συν. εκτίμησαν τα επίπεδα της βιταμίνης D στο αίμα 858 ενηλίκων (>65 χρόνων) κατά την έναρξη της μελέτης (1998). Αυτοί που συμμετείχαν στη μελέτη και είχαν σοβαρή έλλειψη βιταμίνης D (κάλυψαν το 60% και πλέον των ασθενών) είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν μείωση της ικανότητας σε μία περίοδο 6 χρόνων και 31% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν μείωση στην ικανότητα να φέρουν σε πέρας δοκιμασίες εξειδικευμένων λειτουργιών
Η βιταμίνη D είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι παίζει ρόλο στη διαμόρφωση του σκελετού (οστεομαλακία), αλλά πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι σχετίζεται με μεγάλη ποικιλία νόσων όπως καρκίνου, αγγειακών βλαβών, λοιμωδών καταστάσεων, αυτοάνοσων νόσων, οστεοπόρωσης, διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκίας
www.docguide.com/news/content.nsf/news/852576140048867C8525775E00706DA3