Μεταβολικό σύνδρομο
Μαυροματίδης Κώστας
Δ/ντής Νεφρολογικού Τμήματος Κομοτηνής, 20.11.2017
1. Η γκρελίνη (στα Ινδικά σημαίνει αύξηση, παραγωγή, ανάπτυξη) παράγεται κυρίως στον στόμαχο, από νευροενδοκρινικά κύτταρα του θόλου του και από εκεί εκκρίνεται στην κυκλοφορία. Τα επίπεδά της σχετίζονται αρνητικά με τον δείκτη μάζας σώματος και αποτελεί την ορμόνη της όρεξης (δρα στους υποθαλαμικούς υποδοχείς στον τοξοειδή πυρήνα, τους οποίους και διεγείρει, αυξάνοντας την όρεξη)
2. Η γκρελίνη προκαλεί αύξηση της γλυκόζης του πλάσματος, επίδραση που προκαλείται είτε με γλυκογονόλυση (διαμέσου απελευθέρωσης κατεχολαμινών), είτε με γλυκονεογένεση από τα ηπατοκύτταρα
3. Η γκρελίνη είναι ένας αγγειοδιασταλτικός παράγοντας και η δράση της ανταγωνίζεται τη δράση της ενδοθηλίνης-1
4. Η γκρελίνη μπορεί να χορηγηθεί ως θεραπεία στη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και στη διατατική μυοκαρδιοπάθεια
5. Η Framingham Heart Study (FHS) και η μελέτη Atherosclerosis Risk in Community (ARIC) έδειξαν ότι, ανεξάρτητα από τα επίπεδα της LDL-χοληστερόλης, τα χαμηλά επίπεδα της HDL-χοληστερόλης σχετίζονται με αυξημένο στεφανιαίο κίνδυνο
6. Ο φαρμακευτικός παράγοντας που αυξάνει τα επίπεδα της HDL-χοληστερόλης είναι η νιασίνη
7. Πάνω από το 85% των υπερτάσεων εμφανίζεται σε άτομα με ΒΜΙ>25 kg/m2
4. Η ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος αποτελεί έναν σημαντικό μηχανισμό που σχετίζεται με την υπέρταση των αιμοκαθαιρόμενων ασθενών. Η προοδευτική νεφρική βλάβη οδηγεί σε ενεργοποίηση του συμπαθητικού διαμέσου μηχανισμών που εμπλέκουν την αναστολή παραγωγής ΝΟ και την αύξηση των επιπέδων της αγγειοτενσίνης-II
Poirier et al, Circulation 2006; 113: 898-918
8. Ο λιπώδης ιστός των παχύσαρκων χαρακτηρίζεται από την παρουσία μεγάλων λιποκυττάρων, τα οποία πρέπει να εμπλέκονται στην παραγωγή αγγειοτενσινογόνου, προφλεγμονωδών κυτοκινών και ελεύθερων ριζών Ο2
Pausova et al, Curr Opin Nephrol Hypertens 2006; 15: 173-178
9. Πάνω από το 40% των παθολογικά παχύσαρκων ατόμων έχει σημαντικού βαθμού άπνοιες κατά τον ύπνο και στη μεγάλη τους η πλειοψηφία παραμένει αδιάγνωστη
Chrostowska et al, Curr Opin Nephrol Hypertens 2006; 15: 487-492
10. Μεγαλύτερου βαθμού παχυσαρκία διαπιστώνεται σε κοινότητες με μεγάλο βαθμό φτώχειας και μικρότερο μορφωτικό επίπεδο. Το χαμηλότερο κόστος και η καλή γεύση βολεύει ώστε να καταναλώνονται σάκχαρα και λίπη σε σύγκριση με τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά που έχουν λίγη ποσότητα θερμίδων
Drewnowski et al, Am J Clin Nutr 2004; 79: 6-16
11. Ο μέσος όρος επιβίωσης των ενηλίκων παχύσαρκων είναι τουλάχιστον κατά 6-7 χρόνια μικρότερος σε άτομα μέσης ηλικίας έναντι αυτών με κανονικό βάρος σώματος
Peeters et al, Ann Intern Med 2003; 138: 24-32
12. Η παχυσαρκία παριστά ένα παράδειγμα κατάστασης πολλαπλών χτυπημάτων, όπου υπάρχει μία κληρονομική επιρρέπεια ή/και μειωμένος αριθμός νεφρώνων, οπότε η παχυσαρκία επιταχύνει τη νεφρική βλάβη. Ακόμη και μέτρια απώλεια βάρους μειώνει τις μεταβολικές ανάγκες του νεφρού και μάλλον επιβραδύνει την πρόοδο της χρόνιας νεφρικής νόσου
Chagnac et al, J Am Soc Nephrol 2003; 14: 480-486
13. Η συχνότητα της χρόνιας καρδιακής νόσου είναι πολύ πιο μεγάλη μεταξύ ατόμων με κεντρικού τύπου παχυσαρκία, γεγονός που πρέπει να οφείλεται στην παρουσία πολλαπλών παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο που συνοδεύουν την κεντρική παχυσαρκία (διαβήτης, υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, φλεγμονή και προθρομβωτικές καταστάσεις)
Grundy, J Clin Endocrinol Metab 2004; 89: 3595-2600