Ερώτηση 45
Τα χαμηλά επίπεδα Κ+ οδηγούν σε αύξηση της επαναρρόφησης των HCO3- στους νεφρούς (ενισχύεται η ανταλλαγή Na+ του σωληναριακού αυλού με Η+, τα οποία παραγόμενα από CO2 + H2O δίνουν τη δυνατότητα παραγωγής και HCO3-).
Η υποχλωραιμία είναι άκρως σημαντική για την διατήρηση της μεταβολικής αλκάλωσης, διότι εμποδίζει την αποβολή των πλεοναζόντων ποσοτήτων HCO3-
Ερώτηση 44
Γιατί δεν είναι σωστό να βασιζόμαστε στα αποτελέσματα εξέτασης αλκαλικών ούρων, που προέρχονται από ασθενή με σπειραματονεφρίτιδα, όσον αφορά στην παρουσία κυλίνδρων σ” αυτά;
Διότι στο αλκαλικό pH εμποδίζεται ο σχηματισμός κυλίνδρων στα άπω και αθροιστικά σωληνάρια και επί πλέον το αλκαλικό pH αλλοιώνει και καταστρέφει τους ήδη σχηματισθέντες κυλίνδρους.
Ερώτηση 43
- 1. Λόγω της ικανότητας των εγκεφαλικών κυττάρων να αποκαθιστούν την περιεκτικότητά τους σε ύδωρ, διαμέσου συσσώρευσης σ΄ αυτά ηλεκτρολυτών και των ιδιογενώνωσμωλίων.
- Λόγω κυρίως του ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα είναι διαπερατά στη γλυκόζη (ακόμη κι όταν δεν υπάρχει ινσουλίνη), με αποτέλεσμα ακόμη κι όταν υπάρχει υπερτονία από τηνγλυκόζη στον εξωκυττάριο χώρο, να μην προκαλείται σοβαρή υπερτονία στον ενδοκυττάριο του εγκεφάλου.
Αντίθετα όταν υπάρχει και υπερνατριαιμία προκαλείται σοβαρή κυτταρική αφυδάτωση των εγκεφαλικών κυττάρων, με αποτέλεσμα την έντονη συμπτωματολογία από το ΚΝΣ
Lund-Andersen H, Physiol Rev 1979
Elisaf et al, J Nephrol 1993
Ερώτηση 42
Για δύο λόγους:
α) Η αύξηση της τονικότητας του εξωκυττάριου χώρου, βοηθά ώστε όταν δεν υπάρχει ινσουλίνη, Η2Ο μαζί με διαλυμένα σωματίδια ή ιόντα (όπως το Κ+)να εξέρχονται από τα κύτταρα προς τον εξωκυττάριο χώρο. Το ίδιο γίνεται και όταν χορηγείται μαννιτόλη ή διάλυμα αμινοξέων παρεντερικά
β) Η χορήγηση γλυκόζης σε διαβητικούς αυξάνει παράδοξα τα επίπεδα του γλουκαγόνου, ορμόνης που επίσης αυξάνει τα επίπεδα του Κ+ διαμέσου εκροής του από τον ενδοκυττάριο χώρο
Goldfarb et al, Am J Med 1975; 59: 744-750
Burton et al, Am J Physiol 1967; 212: 261-266
Buchanan et al, Lancet 1972; 2: 1394-1395
Ερώτηση 41
Διότι τα εγγύς σωληναριακά κύτταρα έχουν το πλεονέκτημα να έχουν πρόσβαση σε υψηλή παροχή αίματος (περισωληναριακά τριχοειδή) και σ΄ όλο το διήθημα, οπότε με τους δύο αυτούς τρόπους έχουν δύο πηγές γλουταμίνης από την οποία στη συνέχεια θα παράγουν το αμμώνιο.
Ερώτηση 40
Αρχικά γνωρίζουμε ότι όταν λ.χ. ο Hct=40% αυτό σημαίνει ότι τα ερυθρά καταλαμβάνουν το 40% του αίματος, που σημαίνει ότι το υπόλοιπο 60% είναι πλάσμα.
Άρα
Αν τώρα θεωρήσουμε ότι ο Hct έγινε 60% τότε στην παραπάνω ισότητα θα έχουμε:
Άρα από 3 L ο όγκος του πλάσματος έγινε 1,33 L, δηλαδή απώλεια 1,67 L (~56%)
Ερώτηση 39
Είναι η ανακατασκευή (του τοιχώματος) που συμβαίνει εξ αιτίας κάποιου αιτίου. Υπάρχουν 3 διαφορετικοί τύποι ανακατασκευής, αυτός που οφείλεται στην αθηροσκλήρωση, αυτός που οφείλεται στην αύξηση της πίεσης και αυτός που οφείλεται στην αύξηση της ροής.
Αυτός που οφείλεται στην αύξηση της πίεσης χαρακτηρίζεται από πάχυνση του τοιχώματος του αγγείου (όσον αφορά στα αγγεία) και αύξηση της σχέσης μεταξύ πάχους τοιχώματος και ακτίνας αυλού (ο τύπος αυτός ανακατασκευής είναι παρόμοιος μ’ αυτόν της συγκεντρικής υπερτροφίας της αριστεράς που συμβαίνει σε υπέρταση).
Αυτός που οφείλεται σε αύξηση της ροής του αίματος χαρακτηρίζεται από αύξηση του πάχους (διάστασης) του τοιχώματος των αγγείων που οδηγεί σε αύξηση του λόγου πάχους τοιχώματος προς την ακτίνα του αυλού (διότι στην περίπτωση αυτή δεν αλλάζει η διάμετρος του αυλού). Ο τύπος αυτός της ανακατασκευής είναι παρόμοιος μ’αυτόν που διαπιστώνεται σε εκκεντρική υπερτροφία της αριστεράς κοιλίας (υπερογκαμία κλπ).
Ο τρίτος τύπος ανακατασκευής του τοιχώματος είναι η αθηροσκλήρωση του έσω χιτώνα του αγγείου, η οποία δεν είναι ανάγκη να είναι γενικευμένη (δεν είναι η κατάσταση αυτή γενικευμένη και χαρακτηρίζεται από παρουσία πλακών και αποφρακτικές βλάβες). Το καλύτερο παράδειγμα αυτής της ανακατασκευής είναι η εικόνα των αγγείων των ηλικιωμένων ατόμων.
Ερώτηση 38
Η υποκαλιαιμία των διαρροιών οφείλεται σε δύο λόγους: α) στην απώλεια Κ+ διαμέσου του εντέρου με τα κόπρανα και β) στην υπογκαιμία που προκαλεί η απώλεια υγρών δια των διαρροϊκών κενώσεων και η διέγερση του άξονα ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης, οπότε έτσι επιτείνεται η αποβολή Κ+ και διαμέσου των νεφρών.
Ερώτηση 37
Γιατί σε ασθενείς με μεταβολική οξέωση φυσιολογικού χάσματος ανιόντων, η οποία οφείλεται σε διαρροϊκές κενώσεις το pH των ούρων μπορεί να είναι >5,5 (δηλαδή αυξημένο) παρά την ύπαρξη οξέωσης;
Αυτό συμβαίνει επειδή στην κατάσταση αυτή υπάρχει μείωση του δραστικού όγκου κυκλοφορίας (υπογκαιμία λόγω των διαρροϊκών κενώσεων), με αποτέλεσμα να μειώνονται οι ποσότητες διαθέσιμου Na+ στον άπω νεφρώνα για επαναρρόφηση, που αν υπήρχαν η επαναρρόφησή τους θα μείωνε το ενδοκυττάριο pH και στη συνέχεια θα είχαμε έκκριση Η+.
Ερώτηση 36
Πόση ποσότητα ελεύθερων Η+ απαιτείται για να μειωθεί το pH του διηθήματος των ούρων από 7,4 στα 4,4 (που είναι και το κατώτερο) των τελικών
ούρων;
Περίπου 0,04 mEq/L η οποία είναι ελάχιστη σε σχέση μ’ αυτή που χάνεται καθημερινά ως καθαρά οξέα από τους νεφρούς (~70-100 mEq/L)
Ερώτηση 35
Με ποιο μηχανισμό τα AGEs μπορούν να αυξήσουν την αρτηριακή πίεση;
Το ΝΟ που απελευθερώνεται συνεχώς προκαλεί αγγειοδιαστολή, αναστολή της υπερπλασίας των λείων μυϊκών ινών και μείωση της συνάθροισης των αιμοπεταλίων και της τοξικότητας των μακροφάγων και έτσι εμποδίζει τη δημιουργία αθηρωμάτωσης. Παράγεται από την L-αργινίνη (από το αγγειακό τοίχωμα, από την κιτρουλίνη στους νεφρούς και προέρχεται και από τις τροφές). Σε ΧΝΑ η δραστηριότητα της συνθετάσης της αργινίνης μειώνεται και επίσης συσσωρεύεται η διμεθυλ-L-αργινίνη, η οποία αποτελεί έναν ενδογενή αναστολέα (ανταγωνιστική δράση) της σύνθεσης του ΝΟ. Η καλύτερη κάθαρση οδηγεί σε καλύτερη κάθαρση της διμεθυλ-L-αργινίνης και οδηγεί σε αύξηση της παραγωγής ΝΟ. Ακόμη η συσσώρευση της διμεθυλ-L-αργινίνης στα μεσοδιαστήματα των καθάρσεων, οδηγεί σε μείωση της σύνθεσης ΝΟ, μείωση της αγγειοδιαστολής και αυτό εξηγεί πως υπάρχει πολλές φορές υπέρταση χωρίς υπερογκαιμία.
Ερώτηση 34
Γιατί οι οξείες μεταβολές της οξεοβασικής ισορροπίας επηρεάζουν την καμπύλη αποδέσμευσης του Ο2 από την Ηb, ενώ αυτή δεν επηρεάζεται από τις χρόνιες
ιδιαίτερα;
Οι διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας γενικά επηρεάζουν και την μεταφορά Ο2 στους ιστούς. Οι οξείες μεταβολές της [Η+] επηρεάζουν τάχιστα την
καμπύλη αποδέσμευσης του Ο2 από την Hb (επίδραση Bohr). Έτσι η οξυαιμία μετακινεί την καμπύλη προς τα δεξιά (ευκολότερη αποδέσμευση Ο2 από Hb), ενώ η αλκάλωση προς τ’ αριστερά (δυσκολότερη αποδέσμευση Ο2 από την Hb).
Ωστόσο όταν η οξέωση και η αλκάλωση είναι χρόνιες οι
επιδράσεις αυτές στην καμπύλη αποδέσμευσης του Ο2 από την Hb τροποποιούνται, διότι μεταβάλλεται η δημιουργία (παραγωγή) του 2,3 DPG οξέος των ερυθρών. Ειδικότερα σε χρόνια αύξηση της [Η+] δηλαδή σε χρόνια οξέωση αναστέλλεται η παραγωγή του 2,3, DPG οξέος, ενώ σε χρόνια αλκάλωση αυτή αυξάνει. Όμως το 2,3 DPG οξύ όσο αυξάνει μειώνεται η συγγένεια του Ο2 με την Hb και άρα απελευθερώνεται ευκολότερα το Ο2. Αυτό σημαίνει ότι σε χρόνιες μεταβολές της οξεοβασικής ισορροπίας οι επιδράσεις στην καμπύλη αποδέσμευσης του Ο2 από την Hb είναι ανεπαίσθητες (αφού η μία δράση είναι αντίθετη της άλλης). Αυτές οι οξείες μεταβολές στη μεταφορά του Ο2 στους ιστούς μπορεί να παίξουν κάποιο ρόλο στις εκδηλώσεις από το ΚΝΣ όπως λ.χ. η οξεία αλκαλαιμία, όμως η κλινική τους σημασία στην οξέωση είναι αμφίβολη. Σε δεδομένη τάση Ο2 η συγγένεια του Ο2 με την Hb μειώνεται σε οξέωση (ιστοί), οπότε παρέχεται Ο2, ενώ στους πνεύμονες όπου αποδίδεται CO2 διευκολύνεται η πρόσληψη Ο2 από την Hb (φαινόμενο B)
Ερώτηση 33
Διότι η υποογκαιμία που προκαλεί η απώλεια υγρών, όπως και η υποχλωραιμία οδηγούν σε έκκριση αλδοστερόνης, οπότε στους νεφρούς αυτή κατακρατά Na+ και Η2Ο σε ανταλλαγή με Κ+ ή Η+ (κέρδος HCO3- από την ανταλλαγή με Η+)
Ερώτηση 32
Γιατί σε μέτριου βαθμού χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (ΧΝΑ) η μεταβολική οξέωση είναι με φυσιολογικό χάσμα ανιόντων (υπερχλωραιμική), ενώ σε σημαντικού βαθμού είναι με αυξημένο;
Διότι στη μέτριου βαθμού ΧΝΑ η οξέωση οφείλεται σε: α) μειωμένη νεφρική ικανότητα επαναρρόφησης των διηθούμενων διττανθρακικών, β) σε μειωμένη ικανότητα παραγωγής αμμωνίας και γ) σε μειωμένη ικανότητα αποβολής τιτλοποιήσιμης οξύτητας. Αντίστοιχα στην σημαντικού βαθμού ΧΝΑ η οξέωση οφείλεται σε αδυναμία αποβολής συσσωρευθέντων μη πτητικών οξέων (οργανικών και άλλων)
Ερώτηση 31
Αυτό επιτυγχάνεται με:
α) Αύξηση του Na+ του ορού κατά 1-2 mEq/L που προκαλεί απ΄ ευθείας αφού ο ορός αυτός είναι πιο υπέρτονος από το πλάσμα και
β) με αποκατάσταση της υποογκαιμίας, γεγονός που μειώνει την διέγερση παραγωγής ADH, οπότε επιτρέπεται πλέον η απομάκρυνση H2O δια των νεφρών.