Διαβήτης – ινσουλίνη
Μαυροματίδης Κώστας
Δ/ντής Νεφρολογικού Τμήματος Κομοτηνής, 01.08.2010
Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας. Ορμόνη είναι ένας χημικός αγγελιοφόρος που εκκρίνεται από έναν αδένα και κατόπιν μεταφέρεται με το αίμα σ’ ολόκληρο το σώμα όπου και δρα. Η ινσουλίνη ιδιαίτερα είναι μία ουσία που είναι υπεύθυνη για την διατήρηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα σε κατάλληλα επίπεδα. Επιτρέπει την γλυκόζη να μεταφέρεται διαμέσου των κυττάρων και να παράγεται ενέργεια ή βοηθά στην αποθήκευση της γλυκόζης μέχρι να γίνει απαραίτητη για χρήση.
Η ινσουλίνη δε μπορεί να δοθεί από το στόμα, διότι μεταβολίζεται στον στόμαχο, όπως και οι τροφές και έτσι ο οργανισμός δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει.
Οι περισσότερες τροφές που τρώμε μετατρέπονται σε γλυκόζη, η οποία και αποτελεί την κύρια πηγή ενέργειας των κυττάρων.
Όταν τα κύτταρα δεν μπορούν να πάρουν τη γλυκόζη και να τη μεταβολίσουν, ο οργανισμός στρέφεται στη διαδικασία μεταβολισμού των λιπών (για να λάβουν τα κύτταρα ενέργεια), διαδικασία από την οποία παράγονται οι κετόνες (κετονικά σώματα)
Περίπου 16.000.000 Αμερικανοί έχουν διαβήτη (στοιχεία 2000) και περίπου το 1/3 από αυτούς δεν γνωρίζουν το πρόβλημά τους, επειδή δεν έχουν συμπτώματα
Σχεδόν 800.000 νέες περιπτώσεις διαβήτη διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ
Η πιθανότητα να εμφανίσει κανείς διαβήτη αυξάνει με την πρόοδο της ηλικίας. Επηρεάζει το 0,16% των ατόμων <20 ετών, το 8,2% των ατόμων άνω των 20 ετών και το 18,4% των ατόμων άνω των 65 ετών.
Περίπου το 3% του πληθυσμού πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη. Αποτελεί την βασική αιτία τύφλωσης και αυξάνει τον κίνδυνο για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
Ο νεανικός τύπος διαβήτη (τύπου 1) υπολογίζεται ότι αφορά στις ΗΠΑ το 10-15% των διαβητικών. Δεν ιάται και αντιμετωπίζεται με προσεκτική ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου του αίματος και ρύθμιση των δόσεων της ινσουλίνης. Στην Αυστραλία ο διαβήτης τύπου 1 διαπιστώθηκε στο 0,5% του πληθυσμού (91.900 άτομα) σε καταγραφή του 2004-2005
Η οξέωση στο διαβήτη συμβαίνει κατά μέσο όρο 1 φορά κάθε 2 μήνες, αποδεδειγμένα με εξέταση αερίων αίματος
Ακόμη κι όταν ο σακχαρώδης διαβήτης δεν εκδηλώνεται ως αρκετά σοβαρή νόσος, μπορεί και προκαλεί διάφορα συμπτώματα που έχουν σημασία, όπως η μείωση της αντίληψης στην όραση, η νεφρική ανεπάρκεια και η νευροπάθεια. Κάποιος μπορεί να έχει δυσκολία στη βάδιση, στο να στέκεται όρθιος για πολύ ώρα. Άλλος μπορεί να μη έχει τη δυνατότητα να σηκώσει βάρος, ενώ αν ελαττωθεί η όραση κάποιου δε μπορεί να κάνει πολλές από τις εργασίες που μπορούσε κάποτε. Πολλοί αισθάνονται ένα κάψιμο στα άκρα ή χάνουν την αντίληψη της αίσθησης.
Η διαβητική νευροπάθεια προκαλεί απώλεια της αίσθησης, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να κόβονται και να μην το αντιλαμβάνονται, να γδέρνονται, να εμφανίζουν έλκη και να φθάνουν σε γάγγραινα χωρίς να το καταλαβαίνουν
Μελέτες έδειξαν ότι τα άτομα με διαβήτη έχουν σημαντικά πιο συχνά ψυχολογικά προβλήματα σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό χωρίς διαβήτη. Η κατάθλιψη λ.χ. είναι 2-4 φορές συχνότερη στα άτομα αυτά