Η θέση της ομοιοπαθητικής στα νεφρικά νοσήματα και η θέση ενός νεφρολόγου γι’ αυτά
Μαυροματίδης Κώστας
Δ/ντής Νεφρολογικού Τμήματος Κομοτηνής, 13.04.2014
Σπειραματονεφρίτιδες: Υπάρχουν site στο διαδίκτυο όπου αναφέρεται ότι η ομοιοπαθητική θεραπεύει σπειραματονεφρίτιδες όταν δεν έχουν αναπτυχθεί ιστολογικές βλάβες (αν αναπτύχθηκαν λέει ότι η ομοιοπαθητική σταματάει την επιδείνωση της νόσου και προλαβαίνει τις επιπλοκές). Ακούγεται αρκετά ευχάριστος ο ισχυρισμός αυτός, όμως πόσο πολύ απέχει από την πραγματικότητα! Ισχυρίζονται μάλιστα ότι όσοι λαμβάνουν κορτιζόνη θα πρέπει να την διακόψουν πριν αρχίσουν ομοιοπαθητική (δεν αποτελεί επικίνδυνη παρέμβαση το γεγονός αυτό από μέρους αυτών που ασχολούνται με την ομοιοπαθητική;) Και βέβαια το ότι υποστηρίζουν ότι θα βελτιωθούν οι ιστολογικές βλάβες και θα εξαφανιστούν τα οιδήματα αποτελεί το αποκορύφωμα της άγνοιας των ανθρώπων αυτών.
Νεφρωσικό σύνδρομο: Η ομοιοπαθητική κατά τους θιασώτες της θεραπεύει το νεφρωσικό σύνδρομο χρησιμοποιώντας το ίδιο το αίτιο που προκάλεσε τη νόσο και μάλιστα χωρίς παρενέργειες. Θεωρούν τα οιδήματα και την υπέρταση ως συμπτώματα του επιφανειακού στρώματος του κρεμμυδιού και ότι όταν ο ασθενής πάρει το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο θα βελτιωθούν αυτά και θα εμφανιστούν άλλα παλαιότερα, τα οποία ο ασθενής είχε ξεχάσει και ούτω καθ’ εξής. Ο ασθενής ισχυρίζονται ότι θα διαπιστώσει ότι τα εργαστηριακά του δεν επιδεινώνονται πια και στην καλύτερη περίπτωση θα βελτιώνονται μέχρι του σημείου που μπορεί να βελτιωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς. Είναι παράξενο να ισχυρίζονται τέτοιες αναλήθειες συνάνθρωποί μας διαφημίζοντας ότι μπορούν να πετύχουν το ακατόρθωτο.
Πυελονεφρίτιδες: Η ομοιοπαθητική θεωρεί ότι από πολύ μικρή ηλικία θα πρέπει να ισχυροποιείται το αμυντικό σύστημα των παιδιών, ώστε ο ίδιος ο οργανισμός τους να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει μία ουρολοίμωξη στη γέννησή της και όχι να αντιμετωπίζονται οι επιπλοκές της. Εάν δίναμε αυτή τη δυνατότητα στο αμυντικό σύστημα του οργανισμού μας δεν θα αντιμετωπίζαμε ξανά πυελονεφρίτιδες ισχυρίζονται κάποιοι ομοιοπαθητικοί. Και συνεχίζουν λέγοντας ότι «σήμερα τα παιδιά με την αντιβίωση που συσσωρεύουν στο αίμα τους μόνο κατά τύχη θα είναι υγιείς ενήλικες».
Στην περίπτωση των σημερινών ενηλίκων με χρόνιες πυελονεφρίτιδες, η ομοιοπαθητική λένε ότι προσφέρει το «κλείδωμα» της νόσου. Δηλαδή σταματάει η επιδείνωσή της και ο ασθενής νοιώθει περισσότερη ενέργεια!!.
Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια: Ο ρόλος της ομοιοπαθητικής στη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια «είναι να σταματήσει η απώλεια της νεφρικής λειτουργίας και στις πολύ βαριές και περιπλεγμένες περιπτώσεις ο ασθενής να ξεκινήσει αιμοκάθαρση όσο το δυνατό πιο αργά». Το ιδανικό λένε θα ήταν «ο ασθενής να απευθυνθεί στον ομοιοπαθητικό γιατρό πριν φτάσουν τα πράγματα σε προχωρημένου βαθμού νεφρική ανεπάρκεια, ώστε να υπάρχει ο χρόνος αναστροφής της νόσου, αλλά δυστυχώς οι ασθενείς απευθύνονται σ’ αυτούς στα τελευταία στάδια όταν οι νεφρολόγοι ανακοινώνουν πως ήρθε η ώρα του τεχνητού νεφρού». Δεν είναι αφέλεια να θεωρείται ότι ο νεφρολόγος είναι αυτός που δεν κάνει κάτι για τη νεφρική ανεπάρκεια και ότι ο ομοιοπαθητικός καλείται να παρέμβει αργά; Και συνεχίζουν ισχυριζόμενοι ότι «το ιδανικό θα ήταν να απευθύνονται οι ασθενείς στον ομοιοπαθητικό γιατρό όταν νοιώθουν τα πρώτα συμπτώματα αδιαθεσίας». Εάν συνέβαινε αυτό, η ομοιοπαθητική λένε «θα ισχυροποιούσε τον οργανισμό τους και η νεφρική λειτουργία δεν θα κατέληγε ποτέ σε ανεπάρκεια». Βεβαίως θεωρούν ότι «η ομοιοπαθητικοί χειρισμοί είναι δύσκολοι σε μια τέτοια ευαίσθητη και συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση, ειδικά από τον ασθενή που πιέζεται από το νεφρολόγο να κάνει φίστουλα και κατ’ επέκταση να πάρει αντιβίωση και να διακόψει την ομοιοπαθητική αγωγή». Ειλικρινά τι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν οι ομοιοπαθητικοί σ’ ένα νεφρό που δεν έχει φυσιολογικό ιστό; Πιστεύουν δηλαδή σε θαύματα και παρασέρνουν ασθενείς αθώους σε δήθεν θεραπείες; Πόσο επικίνδυνοι τελικά μπορεί να είναι κάποιοι στο βωμό του κέρδους; Τέλος ισχυρίζονται ότι «η ομοιοπαθητική θέλει χρόνο για να δράσει και να θερίσει ο ασθενής τα ευεργετικά της αποτελέσματα» και για το λόγο αυτό λένε «δώστε χρόνο στην ομοιοπαθητική και υπομείνετε τις πιέσεις, αξίζει τον κόπο».
Πολυκυστική νόσος νεφρών: Η ομοιοπαθητική λένε «δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα σχετικά με τη θεραπεία της, εφόσον η νόσος είναι γενετικά προσδιορισμένη και μεταβιβάζεται με τον κυρίαρχο χαρακτήρα. Μπορεί όμως να παρατείνει το προσδόκιμο επιβίωσης και να επιμηκύνει το χρόνο που ο ασθενής θα αναπτύξει νεφρική ανεπάρκεια και θα καταλήξει στον τεχνητό νεφρό». Με ποιο τρόπο άραγε; Μήπως με τα βότανα από Ινδία; Μήπως με χόρτα που πετυχαίνουν τα πάντα και που τελικά δεν προσφέρουν τίποτε;
Νεφρολιθίαση: Η θέση της ομοιοπαθητικής λένε «είναι σημαντική τόσο στην αποφυγή του αρχικού σχηματισμού των λίθων, όσο και στην αποφυγή του επανασχηματισμού τους. Η ομοιοπαθητική λένε «εξομαλύνει την ομαλή λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος και δημιουργεί προϋποθέσεις ώστε να μη παράγονται κρύσταλλοι οξαλικού και φωσφορικού ασβεστίου». Ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, ώστε να μη δημιουργούνται φλεγμονές και διατηρεί το pH σε τέτοια επίπεδα ώστε να μην επιδρά στο σχηματισμό των λίθων (δεν λέτε όμως ποιο είναι αυτό το pH, διότι άλλες πέτρες αναπτύσσονται σε αλκαλικό pH και άλλες σε όξινο). Τελικά ποιο είναι το pH που για σας που είστε ομοιοπαθητικοί είναι αυτό που θα προσφέρεται στον ασθενή σας; Τέλος ισχυρίζονται ότι «στην περίπτωση των ήδη σχηματισμένων λίθων η ομοιοπαθητική δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε να μετακινηθούν και να εκκριθούν από τα ούρα, ομαλοποιώντας τη νεφρική λειτουργία». Και ποιος σας είπε ότι όταν κάποιος έχει πέτρες νεφρών έχει και νεφρική ανεπάρκεια;