Νοσηλευτική φροντίδα ασθενών νοσοκομείων- V
Μαυροματίδης Κώστας
Δ/ντής Νεφρολογικού Τμήματος Κομοτηνής, 11.01.2008
1. Να ρωτάτε μία, δύο και τρεις φορές το γιατρό για κάποια οδηγία που έδωσε και τυχόν δεν την ακούσατε καλά. Λ.χ. είναι πιθανό να είπε ο γιατρός την οδηγία Kayexalate 30 γραμμάρια x 4/24ωρο και εσείς να ακούσατε Hexalene 30 γραμμάρια x 4/24ωρο. Μην το θεωρείτε απίθανο διότι συνέβη
2. Επειδή και το οξυγόνο είναι φάρμακο μην θεωρείτε ότι η μεταβολή της ροής του είναι άμοιρη κινδύνων. Μην την αλλάζετε από μόνοι σας και επιστήσατε την προσοχή και των συνοδών του ασθενούς γι’ αυτό. Μπορεί να πεθάνετε τον ασθενή αν αυξήσετε την ροή ενώ δεν επιτρέπεται, όπως λ.χ. σε περιπτώσεις με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, όπου η αύξηση της ροής είναι καταστροφική (διακόπτει το ερέθισμα για την αναπνευστική λειτουργία και έτσι ο ασθενής δεν οξυγονώνεται επαρκώς)
3. Μην χορηγείτε ποτέ φάρμακα μόνοι σας για να ηρεμήσετε έναν διεγερτικό ασθενή, όπως λ.χ. ηρεμιστικά (stedon, aloperidin). Μερικοί ασθενείς είναι διεγερτικοί λ.χ. εξ αιτίας υποξυγοναιμίας και εσείς για να ηρεμήσει του κάνετε μία stedon ή σας αναφέρουν κάποιοι ασθενείς ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν και θα ήθελαν κάτι. Το αποτέλεσμα θα είναι να κατασταλεί το κεντρικό νευρικό σύστημα και να παύσει ο ασθενής να αναπνέει, διότι κάθε καταστολή σε τέτοιους ασθενείς επιδεινώνει την υποξαιμία
4. Όταν σας παραγγέλλουν έναν υποκλυσμό είναι προφανές ότι αναμένουν να υπάρξει κένωση, διότι ο σκοπός είναι να απαλλαγεί ο ασθενής από το περιεχόμενο του εντέρου. Δεν νοείται να γίνει υποκλυσμός και να μην υπάρχει αποτέλεσμα. Είναι σα να μην έγινε. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να φταίει το ότι ο υποκλυσμός ήταν χαμηλός (δεν έφθασε το διάλυμα σε υψηλό σημείο του εντέρου) ή να μην συγκρατήθηκε το διάλυμα για τουλάχιστον 30 λεπτά στο έντερο για οποιοδήποτε λόγο. Στόχος λοιπόν είναι η κένωση του εντέρου κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάτε. Άρα κάθε λάθος στην εκτέλεση της εντολής μπορεί να μην επιφέρει το αναμενόμενο και ποθητό αποτέλεσμα
5. Πολλές φορές οι ασθενείς δεν αναφέρουν στο ιστορικό τους βασικά στοιχεία της υγείας τους, γιατί θεωρούν ότι δεν σχετίζονται με την ειδικότητα του γιατρού που τους παρακολουθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ωστόσο αυτό δεν είναι σωστό, διότι όλα μπορεί να παίζουν ρόλο και αν κάτι πέσει στην αντίληψή σας θα είναι καλό να το αναφέρετε στο γιατρό του θαλάμου του. Λ.χ. ασθενής που αργεί να αρχίσει την ούρηση ή αργεί να τελειώσει την ούρηση είναι προφανές ότι μάλλον έχει υπερτροφία προστάτη. Αν αυτός νοσηλεύεται σε καρδιολογική κλινική για κάποιο λόγο και του δώσουν αναστολείς των διαύλων ασβεστίου (λ.χ. adalat) ή αν νοσηλεύεται στη χειρουργική και για κάποιο πόνο στην κοιλιά του δώσουν buscopan θα επιδεινώσουν την επίσχεση των ούρων και θα χρειαστεί ίσως να μπει ουροκαθετήρας. Αν εσείς αντιληφθείτε κάτι τέτοιο ή αν σας το εκμυστηρευθεί ο ασθενής, πάρτε πρωτοβουλία και αναφέρατέ το στο γιατρό του. Μπορεί να γλιτώσετε τον ασθενή σας από άσκοπες περιπέτειες
6. Ο ασθενής που λείπει από το κρεβάτι για ώρες και δεν εντοπίζεται στους χώρους του νοσοκομείου, μπορεί να έχει φύγει για δικούς του λόγους και άνευ αδείας. Αυτό αποτελεί πρόβλημα τόσο για σας, όσο και για τον εφημερεύοντα. Αν αντιληφθείτε κάτι τέτοιο να το αναφέρετε αμέσως στο γιατρό ή στη διοίκηση του νοσοκομείου
7. Αναφέρθηκε και σε άλλη περίπτωση η πονεμένη ιστορία της 3ωρης θερμομέτρησης. Και βέβαια είναι κόπος να έχεις σ’ ένα τμήμα τους περισσότερους ασθενείς σε 3ωρη θερμομέτρηση. Ωστόσο, άσχετα με την υπερβολή αυτή, δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν σιωπηρά ιατροί και νοσηλευτές και να μην μετρούν τελικά την θερμοκρασία στις 03:00 το πρωί. Αν αυτό αποτελεί μία πραγματικότητα που συμβαίνει μάλλον συχνά (απ’ όσο γνωρίζω), μπορεί να θεωρηθεί ότι σωστά συμβαίνει και δεν μετράται και ότι τελικά ο ασθενής δεν την χρειάζεται ως προσδιορισμό;
8. Πολλές φορές ο νοσηλευτής αντιμετωπίζει τα νεύρα και τις φωνές του γιατρού, επειδή ένα όργανο του τμήματος δεν λειτουργεί ως όφειλε (λ.χ. καρδιογράφος), όταν μάλιστα το χρειάζεται επειγόντως. Αυτό αποτελεί συχνό πρόβλημα και ενώ φαίνεται επουσιώδες και όχι μεγάλης βαρύτητας, είναι ωστόσο σημαντικό. Σκεφθείτε να έχετε ασθενή με προκάρδιο πόνο και ο καρδιογράφος που πάντα είχε πρόβλημα, την ώρα που τον θέλετε να είναι και πάλι προβληματικός και να αρνείται να σας καταγράψει το πιθανό έμφραγμα του ασθενούς σας. Τι θα κάνατε τότε; Είναι δύσκολο να απαντήσετε όμως είναι καλύτερο να φροντίσετε με την δέουσα ταχύτητα να μεταφέρετε το πρόβλημα στους αρμόδιους, με την επισήμανση ότι είναι ο μοναδικός καρδιογράφος και ότι αύριο οπωσδήποτε θα τον θέλατε σε λειτουργία πίσω στο τμήμα σας
9. Όταν για κάποιο λόγο (κακή γραμμή, τσάκισμα γραμμής, κακή προηγούμενη εκτίμηση) δεν προλάβει να πάρει κάποιος ασθενής έναν ορό ή την παρεντερική του διατροφή, μην πετάτε το περισεούμενο διάλυμα. Δεν είναι αυτό καλό για κανέναν (κυρίως για τον ασθενή). Διότι ο ασθενής το χρειάζεται κατά τη γνώμη του γιατρού του και δεν θα το λάβει και διότι ο γιατρός του θα νομίζει ότι το έλαβε και ο ασθενής του δεν θα το έχει λάβει (άρα κάνει κακούς υπολογισμούς στο ισοζύγιό του). Αυτά φαίνονται απλά, όμως στο τέλος μία καθ΄ υποτροπή εφαρμογή αυτού του προγράμματος αποδιοργανώνει κάθε λογική σκέψη για το ισοζύγιο των υγρών του ασθενούς και για τις προσλαμβανόμενες ουσίες (ισοζύγιο αζώτου κ.ά) και θερμίδες
10. Όταν σας αναφέρουν οι συνοδοί των ασθενών ότι κάποιος ορός δεν τρέχει, κοιτάξτε σύντομα να τον διορθώσετε. Διότι μπορεί μέσα σ΄ αυτόν να υπάρχει φάρμακο που έχει σημασία για τον ασθενή (λ.χ. νιτροπρωσσικό νάτριο που ρυθμίζει την πίεσή του, ντοπαμίνη που βελτιώνει την καρδιακή του λειτουργία κ.ά). Μην θεωρείται τους ορούς απλά διαλύματα νερού. Είναι φάρμακα και μάλιστα πολύ σημαντικά για πολλούς νοσηλευόμενους ασθενείς αρκετά συχνά.