Posted on Μαρ 13, 2013 | 0 comments


Το ξέρατε ότι (ηλεκτρολύτες)

Μαυροματίδης Κώστας

Δ/ντής Νεφρολογικού Τμήματος Κομοτηνής, 10.02.2008

 

1. Οι ασθενείς με υπονατριαιμία που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο είναι αυτοί που έχουν παράλληλα και υποξία

2. Η υποξία σε ασθενείς με υπονατριαιμία επιδεινώνει το εγκεφαλικό οίδημα, μειώνει την αιμάτωση του εγκεφάλου και οδηγεί σε ιστολογικές βλάβες στην παρεγκεφαλίδα, τον υποθάλαμο, στο δικτυωτό σχηματισμό και στα βασικά γάγγλια

3. Θεραπευτικά σε συμπτωματική υπονατριαιμία μπορείτε να χορηγήσετε 250 ml NaCI 3% (514 mEq Na+/L) από το οποίο τα πρώτα 50 ml δίδονται ταχέως ενδοφλεβίως (ανεβάζουν το Na+ περίπου κατά 1-2 mEq/L) και τα υπόλοιπα 200 ml σε 4-6 ώρες. Αν δεν έχετε NaCI 3%, μέχρι να το βρείτε δώστε 100 ml NaHCO3 4% (έχει 50 mEq)

4. Το Na+ δεν πρέπει να αυξάνεται πάνω από 120 mEq/L τις πρώτες 24 ώρες και στη συνέχεια μετά την πρώτη ημέρα θα πρέπει να αποκαθίσταται το υπόλοιπο Na+ μέχρι το επιθυμητό επίπεδο κατά 50%/κάθε ημέρα από τις επόμενες

5. Το πόσο συμπτωματικός είναι ένας ασθενής με υποκαλιαιμία εξαρτάται περισσότερο από τον ρυθμό με τον οποίο εγκαταστάθηκε η υποκαλιαιμία και από την χρονιότητα της κατάστασης και όχι από τα επίπεδα του καλίου του ορού

6. Σε υπερκαλιαιμία από ΝΣΟ τύπου IV μπορεί να δοθεί και dulcolax, το οποίο αν προκαλέσει διάρροια θα φέρει αποτέλεσμα. Όμως το πρόβλημα είναι ποιος ασθενής θα ήθελε να έχει καθημερινά διάρροια εξ αιτίας της λήψης ενός φαρμάκου;

Alexander EA, ASN Board Review Course, San Francisco 2005

 

7. Γνώμονα της θεραπείας της υπονατριαιμίας πρέπει να αποτελεί η παρουσία ή μη νευρο-ψυχιατρικών συμπτωμάτων, η οποία εξαρτάται κυρίως από την ταχύτητα εγκατάστασης της υπονατριαιμίας. Φυσικά ο επόμενος παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται επίσης υπ’ όψιν είναι και το αν υπάρχει υπο- ή υπερογκαιμία
Αύξηση του όγκου του εγκεφάλου κατ’ ανώτερο όριο κατά 10% της φυσιολογικής του τιμής συνεπάγεται κίνδυνο ενσφήνωσης του προμήκη και θάνατο του ασθενή

8. Η αδυναμία των νεφρών να αραιώσουν τα ούρα αποβάλλοντας ελεύθερο ύδωρ, οφείλεται σ’ έναν από τους παρακάτω μηχανισμούς:

Σημαντική μείωση του σπειραματικού διηθήματος που φθάνει στον άπω νεφρώνα (υπογκαιμία, νεφρική ανεπάρκεια). Στις περιπτώσεις αυτές αυξάνει πολύ η εγγύς επαναρρόφηση του Na+ και του ύδατος, με αποτέλεσμα να μην φθάνει προς αποβολή τίποτε στις περιοχές αραίωσης των ούρων (άπω και αθροιστικά σωληνάρια)

Ελαττωμένη επαναρρόφηση NaCI χωρίς ύδωρ στο παχύ ανιόν σκέλος της αγκύλης του Henle (δράση φουροσεμίδης). Το μη επαναρροφούμενο NaCI δρα ωσμωτικά και παρασύρει ύδωρ το οποίο και αποβάλλεται (ωσμωτική διούρηση)

Κυρίως λόγω έκκρισης και δράσης ADH, με αποτέλεσμα έντονη επαναρρόφηση ύδατος από τα αθροιστικά σωληνάρια 

9. Αν αυξηθεί η δραστική ΩΠ κατά 1% διεγείρεται η έκκριση ADH, ενώ το ίδιο αποτέλεσμα προκύπτει και από μείωση του εξωκυττάριου όγκου κατά >7-10%

12. Η θνητότητα της υπονατριαιμίας κυμαίνεται από 8-27%

Anderson RJ, Kidney Int 1986; 29: 1237-1247:

Sterns RH, Ann Intern Med 1987; 107; 656-664

Baran D et al, Clin Nephrol 1984; 22: 72-76