Doctor’s Guide 2014-2 (υπερουριχαιμία, σταγόνες β-αναστολέων στην ημικρανία, σημασία προσλαμβανόμενου νατρίου σε ΧΝΝ)
Μαυροματίδης Κώστας
Δ/ντής Νεφρολογικού Τμήματος Κομοτηνής, 09.11.2014
Levy G, Rashid N, Niu F, Cheetham T. Effect of Urate-lowering Therapies on Renal Disease Progression in Patients with Hyperuricemia; J Rheumatol 2014; 41(5): 955-962.
Σκοπός: Για να αξιολογηθεί η συσχέτιση μεταξύ υπερουριχαιμίας και εξέλιξης της νεφροπάθειας σ’ έναν πραγματικό κόσμο (μεγάλη μελέτη παρατήρησης της βάσης δεδομένων).
Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε μία αναδρομική μελέτη βασισμένη σ’ έναν πληθυσμό 111.992 ατόμων με υπερουριχαιμία (>7 mg/dl) από μία μεγάλη ιατρική ομάδα. Περιλήφθηκαν άτομα ≥ 18 ετών, που ήταν σε θεραπεία σε υπουριχαιμικά φάρμακα. Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: α) αυτούς που δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ, β) αυτούς που λάμβαναν θεραπεία για πάνω από το 80% του χρόνου και γ) αυτούς που έλαβαν θεραπεία για ≥80% του χρόνου. Τελικά σημεία ορίστηκαν η μείωση του GFR ≥ 30% από την αρχική τιμή του ή GFR ≤ 15 ml/min.
Αποτελέσματα: Από τους ασθενείς που αρχικά ελέγχθηκαν 16.186 πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης. Υπήρχαν 11.192 ασθενείς χωρίς θεραπεία, 3902 με <80% του χρόνου λήψης του υπουριχαιμικού φαρμάκου και 1092 με ≥80% του χρόνου να λαμβάνει το φάρμακο. Οι ασθενείς που πέτυχαν ουρικό ορού <6 mg/dl είχαν μείωση κατά 37% των εκδηλώσεων κατά το τελικό σημείο της μελέτης (p <0,0001).
Συμπέρασμα: Η υπερουριχαιμία είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για τη μείωση της νεφρικής λειτουργίας. Οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με υπουριχαιμικά φάρμακα πέτυχαν ουρικό ορού <6 mg/dl και παρουσίασαν μείωση κατά 37% των εκδηλώσεων.
Migliazzo CV, Hagan JC 3rd. Beta blocker eye drops for treatment of acute migraine. Missouri Medicine 2014; 111 (4): 283-8
Αναφέρθηκαν επτά περιπτώσεις επιτυχούς θεραπείας των οξέων συμπτωμάτων της ημικρανίας, χρησιμοποιώντας οφθαλμικές σταγόνες β-αποκλειστών. Η από του στόματος φαρμακευτική αγωγή με β-αποκλειστή δεν είναι αποτελεσματική για την οξεία θεραπεία της ημικρανίας. Αυτό είναι πιθανό να οφείλεται στο σχετικά βραδύ ρυθμό για την επίτευξη θεραπευτικών επιπέδων στο πλάσμα, όταν λαμβάνονται από το στόμα. Τοπική θεραπεία με β-αποκλειστή σε μορφή οφθαλμικών σταγόνων πέτυχε θεραπευτικά επίπεδα στο πλάσμα μέσα σε λίγα λεπτά από την οφθαλμική χορήγηση, η οποία μπορεί να εξηγήσει προφανώς την αποτελεσματικότητά τους στην ανακούφιση των οξέων συμπτωμάτων της ημικρανίας.
Nerbass F, Pecoits-Filho R, McIntyre N, McIntyre C, Taal M. High sodium intake is associated with important risk factors in a large cohort of chronic kidney disease patients. Eur J Clin Nutrition (Oct 2014)
Ιστορικό-Σκοπός: Ένας αυξημένος κίνδυνος θνησιμότητας και καρδιαγγειακής νόσου (CVD) παρατηρείται σε άτομα με χρόνια νεφρική νόσο (ΧΝΝ), ακόμη και σε πρώιμα στάδια. Η διαιτητική πρόσληψη νατρίου έχει συσχετιστεί ως παράγοντας κινδύνου με σημαντική καρδιαγγειακή νόσο και την εξέλιξη της ΧΝΝ, όπως η υπέρταση και η πρωτεϊνουρία σ’ αυτό τον πληθυσμό. Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της πρόσληψης νατρίου και καρδιαγγειακής νόσου ή εξέλιξης της ΧΝΝ σε μία μεγάλη ομάδα των ασθενών με ΧΝΝ σταδίου 3 που συλλέχτηκαν από γιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Ασθενείς-Μέθοδοι: Ένα σύνολο από 1733 ασθενείς με αρχικό υπολογιζόμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης υπολογίζεται (eGFR) των 30-59 ml/min/1,73 m2, με μέση ηλικία 72,9±9,0 χρόνια, συλλέχτηκε από 32 γενικούς γιατρούς της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στην Αγγλία. Ιατρικό ιστορικό ελήφθη και οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε κλινική εκτίμηση, εξέταση ούρων και έλεγχο βιοχημικών δεικτών. Η πρόσληψη του νατρίου υπολογίστηκε από πρωινά δείγματα ούρων χρησιμοποιώντας μία εξίσωση.
Αποτελέσματα: Εξήντα τοις εκατό των συμμετεχόντων που είχε πρόσληψη νατρίου πάνω από το συνιστώμενο επίπεδο (>100 mmol/ημέρα ή 6 g άλατος/ημέρα) είχε υψηλότερη διαστολική αρτηριακή πίεση, υψηλότερη μέση αρτηριακή πίεση (ΜΑΡ), λόγο λευκωματίνης/κρεατινίνη, C-αντιδρώσας πρωτεΐνης και ουρικού οξέος και χρησιμοποιούσε μεγαλύτερο αριθμό αντιυπερτασικών φαρμάκων. Στη στατιστική ανάλυση (πολυπαραγοντική), η υπερβολική πρόσληψη νατρίου ήταν ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης της MAP (Β=1,57, 95% διάστημα εμπιστοσύνης (CI) 0,41 έως 2,72; p=0,008) και της λευκωματουρίας (Β=1,35, 95% CI 1,02 – 1,79; p=0.03).
Συμπεράσματα: Η αυξημένη πρόσληψη νατρίου σχετίζεται με καρδιαγγειακά νοσήματα και κίνδυνο εξέλιξης της ΧΝΝ σε ασθενείς με πρώιμα στάδια ΧΝΝ. Αυτό υποδηλώνει ότι η διαιτητική πρόσληψη νατρίου μπορεί να επηρεάσει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο, ακόμη και σε πρώιμη ή ήπια ΧΝΝ.