Doctor’s Guide-7
Μαυροματίδης Κώστας
Δ/ντής Νεφρολογικού Τμήματος Κομοτηνής, 11.06.2012
Are thiazides effective on hypertensive vertigo? A preliminary study. Eryaman E, Gökcan G, Parmaksiz E, Acar NO, Ozlüoglu LN; Journal of Ear, Nose, and Throat (Kulak Burun Bogaz Ihtis Derg) 22 (4), 219-24 (2012 Jul-Aug)
Σ’ αυτή τη μελέτη, διερευνήθηκε κατά πόσο τα συμπτώματα του ιλίγγου που έχουν σχέση με την υπέρταση προέκυψαν από ενδολεμφατικό ύδρωπα και την αποτελεσματικότητα των θειαζιδών για τη θεραπεία τους. Συνολικά περιλήφθηκαν 24 ασθενείς με ίλιγγο χωρίς περιφερική ή κεντρική αιθουσαία βλάβη ή υπερλιπιδαιμία. Η ομάδα μελέτης περιελάμβανε 15 ασθενείς με υπέρταση, συμπεριλαμβανομένων και εννέα με ρυθμιζόμενο μη-ινσουλινο-εξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ).
Την ομάδα ελέγχου αποτελούσαν εννέα ασθενείς χωρίς υπέρταση ή ΣΔ. Οι ασθενείς στην ομάδα μελέτης έλαβαν θεραπεία με υδροχλωροθειαζίδη. Η Ευρωπαϊκή Κλίμακα Αξιολόγησης της ζάλης (ΕΚΑΖ) και το Ερωτηματολόγιο Χάντικαπ για ζάλη (ΕΧΖ), ακοομετρία, τυμπανομετρία και άλλες ειδικές εξετάσεις πραγματοποιήθηκαν αρχικά και στις τρεις εβδομάδες και για τις δύο ομάδες. Τα αποτελέσματα της ομάδας μελέτης συγκρίθηκαν με εκείνα της ομάδας ελέγχου.
Υπήρξε μία στατιστικά σημαντική μείωση στις βαθμολογίες που αναφέρθηκαν παραπάνω, σε σύγκριση με τις βαθμολογίες βασικής γραμμής (και για τις δύο ομάδες p≤0,01). Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι οι θειαζίδες αμβλυνούν τα συμπτώματα του ιλίγγου σε υπερτασικούς ασθενείς, όπως μετράται με ποιοτικές μεθόδους, αλλά όχι με ποσοτικές μετρήσεις.
Increased risk of bladder cancer with pioglitazone therapy in patients with diabetes: A meta-analysis. Zhu Z, Shen Z, Lu Y, Zhong S, Xu C. Diabetes Research and Clinical Practice (Jun 2012)
Μελέτες έδειξαν μία πιθανή αύξηση του κινδύνου καρκίνου της ουροδόχου κύστεως με τη θεραπεία με πιογλιταζόνη. Στην ανασκόπηση αύτη έγινε έλεγχος σε συγκεντρωτικά στοιχεία για να διαπιστωθεί η σχέση μεταξύ της θεραπείας με πιογλιταζόνη και καρκίνου της ουροδόχου κύστεως σε ασθενείς με διαβήτη.
Από Medline και Embase ανασύρθηκαν οι μελέτες που συσχέτιζαν την πιογλιταζόνη με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως στους διαβητικούς ασθενείς.
Πέντε μελέτες περιέλαβαν 2.350.908 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Η πιογλιταζόνη σχετίστηκε με σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστεως. Δεν υπήρξε σχέση μεταξύ της πιογλιταζόνης και του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως βρέθηκε για διάρκεια θεραπείας <12 μηνών και αθροιστική δόση <28.000 mg.
Σχετικός κίνδυνος για καρκίνο της ουροδόχου κύστεως σε άτομα υπό πιογλιταζόνη για 12-24 μήνες ήταν 1,34 (95% CI 1,08 – 1,66, P = 0,008). Η επίδραση ήταν ακόμη μεγαλύτερη για συνολική διάρκεια θεραπείας>24 μήνες (RR 1,38, 95% CI 1,12 – 1,70, P = 0,003). Υπήρξε ένας σημαντικός κίνδυνος για τους ασθενείς με αθροιστική δόση> 28.000 mg (RR 1,58, 95% CI 1.12 – 2.6, P = 0,001).
Φαίνεται ότι η θεραπεία με πιογλιταζόνη συνδέεται μ’ ένα σημαντικά αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστεως σε ασθενείς με διαβήτη.